Başımı kaldırıp gökyüzüne
Bakıyorsam
Orada senin boncuk gözlerini
Görüyorsam
Sana olan özlemimi hissedip
Ağlıyorsam
Bir sabah senin sesinle uyandım
Cam açık kalmış fırsat bilmiş rüzgar
Sesini getirmiş uzaklardan bana
- Uyan! ...
Diyordun
- Uyan! ... Aç gözlerini;
Senin gözlerinde gördüm gerçek sevgiyi
Öğrettin bana canım sevilmeyi, sevmeyi
Senden öğrendim birde bırakıpta gitmeyi
Gittiğinden beri bu can öğrendi özlemeyi
Belki birgün benim olursun diye bekledim
Nasıl alışacağım senin yokluğuna
Sevgimi nasıl duyuracağım söyle bana
O kadar uzaksın ki gelemiyorum yanına
Biliyorum kalbin yanımda ama yetmiyor bana
Sevgimi anlatsam bulutlara
Canım sensizliği
Bir an düşünemezken
Nasıl böyle ayrı kalıyor
Gözlerini bir saniye
Görmeden duramazken
Şimdi nasıl hep boşluğa bakıyor
Ey Sevgili...
Tut nefesini
Sakın konuşma
Kaybetmeden gücümü
Anlatmalıyım sana
Sevgimin büyüklüğünü
Güneşin doğuşunu seyrettim buralarda
Daha gün ağarmadı sanırım oralarda
Salı bu saatlerde olacağım yollarda
Anılarımı aldım gidiyorum üzgünüm
Burası gerçekten de masal gibi bir belde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!