Nur Sena Şiiri - Mustafa Atiş

Nur Sena... ızdırabın öyküsü
Kan kokusu filizlenen bir gülün
Kaybedilen umutların türküsü
Yapayalnız dallarında sümbülün
Nur Sena... ızdırabın öyküsü

Uzaklardan düşler vardı gönlünde
Sımsıcaktı... gökteki güneş kadar
Laleler tutuşmuş iki elinde
Hülyaları saran yıldızı arar
Uzaklardan düşler vardı gönlünde

Rüyaları kâbus oldu zamanla
Gerçekleri zulüm kokan işkence
Kurşunlar yıkadı toprağı kanla
Bosna dağlarında kara bir gece
Rüyaları kâbus oldu zamanla

Sen ki Sena... henüz onyedisinde
Kuşanmıştın mermilerle... tüfekle
Umutlar boşaldı titrek sesinde
Ve boğuştun... üç-beş cani erkekle
Sen ki Sena... henüz onyedisinde

Ellerinle çeyiz örüp kadere
Düğün günü yürüdün tekbirlerle
Yolculuğun... o dönülmez makbere
Göçüyordun kanlı elbiselerle
Ellerinle çeyiz örüp kadere

Nur Sena... Boşnak bir mücahide
Gelinliği beyaz bir kefen oldu
Nur Sena... umut denen gemide
Şehadeti cennete yelken oldu
Nur Sena... Boşnak bir mücahide

Artık Sena... ızdırabın öyküsü
Kan kokusu filizlenen bir gülün
Kaybedilen umutların türküsü
Yapayalnız dallarında sümbülün
Artık Sena... ızdırabın öyküsü