Nur Doğuyordu Şiiri - Atila Yalçınkaya

Ölen insanlığa bir nur göründü,
Tüm varlık doğumda hicap büründü.
Dünya tarihinde muhteşem gündü
Zulmet gömülürken, Nur doğuyordu.

Sabiler katlinde o doğuyordu.
Putlar devrilirken o büyüyordu.
Cellatlar beldeyi terk ediyordu.
Küfre bir kıyamet görünüyordu.

Nefret aşka döndü hiç ezilmeden.
Güneş doğuşuna hiç üzülmeden.
Ay yine birleşti hiç büzülmeden.
Resul’ün gelişi, seziliyordu.

Analar korkusuz bebe doğurdu.
Yıkılmaz sanılan taht çöküyordu.
Vahşi aslan bile çok ürküyordu.
Cansızlar gözyaşı döktürüyordu.

Yok olan insanlık birden doğruldu..
İnsanlar susarken her şey konuştu.
Ağaçların ayak sesi duyuldu.
Şahmerdan bebeler taht yıkıyordu.

Katletmişti şirki acımasızca.
İblis el pençeydi dış kapılarda.
Güller açıyordu cerihalarda.
Çağ yeni bir kavim doğuruyordu.

Ebu Bekir servetini dağıttı.
Ömer in gelişi kafiri yıktı.
Haydar cümle küfrü dağıttı.
Osman a tuzaklar kuruluyordu.

Yağdı her beldeye rahmet yağmuru.
Yükseltti ezilen garip mağduru.
Görme ihsan eyle o sonsuz Nuru,
Diye, Rabbine Kul yalvarıyordu.

Atila Yalçınkaya