Nur Şiiri - Mesut Tütüncüler

Bir toprağa "Nur" indi.
"Nurdan" filiz yeşerdi.

Filiz büyüdü serpildi.
Mis kokulu çiçekler verdi.

Arılar her bir çiçekten,
tek tek "Nur" topladı.
Uçup kovanlara vardı.

Kovanda özene bezene,
peteklere balı işledi.
"Nur" ile şerbetlendi.

Balları nice canlar yedi.
"Nur" dilden dile geçti.
Diller "Nur" ile Hak söyledi.

Sözler nice gönüller fethetti.
Dinleyenler Aşka geldi.

Halbuki hikmet sözlerde değil;
sözü "Nur" ile söyletendeydi.