I
Nûpelda
yeni bir yaşamak filizlendir bağrımda
devir karanlıklarımı
yeniden doğur beni bu sabah
büyüt bütün iyi hallerimi akşamdan
yatır gözlerinin falakasına yüreğimi
içimden gurbetler düşür bu gece
II
Nûpelda
şehrimin sokaklarında güz dolanıyor
aç pencereni üşüyor gözlerim
bana bir bahar kopar saçlarından
türküler fısıldar göz bebeklerin
doğuracak sesini, dağlar sancıda
özgürlüğe gebe ilhakı günün
ağıtları dilinden sür birer birer
III
Nûpelda
beni düşlerine sar
gerçeklerle kanlı olmuşum
avucumda rezil ihanetler var
ne yaralarımı sar ne merhem ol
onulmaz bir yara ol bağrımda
geçilmez bir yâr
insan hangi yara bandını sahiplenir ki
yarası kadar
IV
ah ne fena şeydir
parmak uçlarımda bu asi duran
ve Nûpelda
ellerine bağışlıyorum yalnızlığımı
ellerimle
al avuçlarımdan
Nûpelda
beni karanlığımdan tut, halim haraptır
yüreğimi ilikle düşlerinin yakasından
gözlerini gözlerime bağışla, sevaptır
2014-2017 Çanakkale
(yayınlandığı yerler: Söylenti Dergisi, Genç Kalemler Antolojisi, Havin Dergisi )
Kayıt Tarihi : 2.2.2019 15:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!