Numarasız Kitap Şiiri - Emre Parmaksız

Biz insanlar sayfa sayısı yazmayan bir kitabin yapraklarıyız belki de
Hepimiz farklı yerlerde farklı yaşantılar yaşıyoruz
Sonun var olduğunu biliyoruz
Ama son yokmuş gibi davranıyoruz
Üzüyoruz üzülüyoruz
En acısı da aşık oluyoruz
Sahiden de aşkın uyuşturucudan ne farkı var
İlk başlarda çok guzeldir
Pembe görürsün hayatı
En siyah sayfada bile ufacık da olsa bi beyaz nokta bulabilirsin
Ya sonrası
Sonradan neler gelir ki insanın başına
Neler gelmez ki daha dogru bi soru olur aslında
Anılar, içine lav dökülmüş gibi yakar kalbini
Hele ki gülüşü
En büyük anı o dur
Veya anılar dediğin sadece bir tebessümüdür
Bir busesi gelir ki aklına
Ne kadar yaşıyor gözüksende sen çoktan ölmüşsündür
Ve evet hayat bu kadar kısa olmasına rağmen
Sen yolun ortasında hayatının sonuna gelirsinYapraklar tükenmeden kitaba noktayı koymuşsundur
Ne sen memnunsundur bu durumdan
Ne de kalp
Nasıl oluyor da insan birini kaybedince kalbi sıkışıyor ki
Hani kalbin beyni yoktu
Hani sevgiyle, aşkla kalp alâkasızdı
Neden oluyor ki ey bilim insanı
İlaç bul buna
Sigaradan, içkiden başka bir ilaç bul
Ve eğer insan bunlara başvurmuşsa
Kitap çoktan noktalanmıştır