Bugünler de herkes mutsuz
Kaçmak istedikleri dünyaları yıkılmış
Küçük bir kasabada değilmiş mutluluk
Gerçekmiş ölüm ve sayılardan ibaretmiş
Artık herkesin izleyebileceği sayılar
Otuz yedi numaralı hasta hayatını kaybediyor
Rakamları gömüyoruz artık
Yüzleri hatırları aileleri olan rakamları
Oysaki hayatta kalmak için doğduğumuzda bir ad
Büyürken fark ettiğimiz ve seçemediğimiz aileler veriliyor bize
Ömür denilen vakit veriliyor
Ama yaşamak
Her şey onunla bitiyor
Güneş bile onunla batıyor
Ölüm ise çok garip
Her sabah teğet geçiyor beni
Bir tek ben ölmeyecekmişim gibi bir his var içimde
Tüm dünyanın cenazesine katılabileceğimi düşündüren bir his
Kayıt Tarihi : 26.7.2024 20:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!