Numan İstanbul Şiirleri - Şair Numan İst ...

Yalın ayak yürüyen bir aşktır sevdanın kalemi
Gözlerinden sızan
Aşkın fırtınalarında vurgun düşerim
Ayaklarım ıssızlığına dolanır
Sana tutulmak isterim

Tek korkum
Yine ağlıyor gözlerim.
Yine yakıyor gecenin karanlığı içimi.
Siyah bulutlar serpiliyor üzerime.
Korkuyorum,özlüyorum
Sensiz kalan bedenimi.

Sana karşı sevdalar vardı
İçimde bağırıp duran
Bir nefes gibi kokan
Sevdalar vardı içimde

Bilirsin ya hani

Kapıları yokluyordu hayallerim
İçeri girmesini beklerken
Nefesini alıyordum penceremden
açık kalmış her aradan sızıyordu bedenime

Hayallerimi bırakıp sana kaçıyordum

Ben senden geriye kalan,
Tutkulu bir aşkın kelimeleriydim sadece.
Ve sen gözlerimden dökülen,
Üç beş damla gözyaşımın esiriydin.

Aşkı budamış zaman
Ve gökyüzü mavisi sevdalar
Neyim kaldı tutkularımdan

Mahkumiyetimin en sessiz anlari
Ne bir zindan köşesi

Bu gecede bensiz yumuyorsun gözlerini
belki unutur bakmaz diye
bu gecede söndürüyorsun ışıklarını
Yine karartıyorsun istanbul sokaklarını

Ama biliyorum

Sana aşık olmadım ki
Olamam da suskun ğüzel
Neden sevemem biliyormusun
Seni tanımıyorum

Nasıl seveyim ki seni

Denizin mavisini çalan bir martının kanatlarında yaşıyorum sabahı
Ay suskun
Güneş bir tebessüm edasında

Zaman yüreğimdeki yoksulluğunu vuruyor
Issız sokakların duvarlarına.

İçmişim gecenin kadehini
Kör kütük sarhoş etmişim kalbimi

Ve sabahın sessizliğini

Martılar bile susmuş