**Nükleer Santral Cehennemi Şiiri - Ayşe ...

Cennetin içinde
Cehennemin adresi
Nükleer Santral…

Bozuyor asırlık suskunluğunu
yeşil, mavi dalgalarıyla Karadeniz.
Acı gülüşün bir isyan
insanların, doğanın yüreğinde
ve büyüyerek yayılıyor
dalga, dalga
o ses ki yaşamak adına.
Çocuklarımız…
Geleceğimiz…
Umudunu beslediğin insanlar
Elleri yeşil toprakta,
Elleri mavi balık ağlarında.
Yakalanıyor zehirli düşünceler,
gölgesinde yürüyen peşkeşçiler.
Kirlettiğiniz dünyamıza
dönüp bir bakın,
yaklaşın Karadeniz'in acısına.
Çernobil’in sancıları hala bizim…
Kör olan bile görüyor, biliyor
hastaneleri, evleri
yüreklerimizden kaç yüz cenaze kalktığını...
Kimi kanserli,
kimi hilkat garibesi
radyasyonun bize armağanlarıyla.
Daha ne kadar ağzınızda
altın ile kaplayacaksınız
tek mirascısı ölüm olan nükleer tabutlarını?
Dışınıza sızıyor beyninizdeki o karanlık...
İnsanlıktan yana nasipsiz vicdanınız.
Sinop’un başına talih kuşu mu konduruyorsunuz?
Yoksa akbabalar mı?
Sorarım size? ...
Nasıl bir iş kapısıdır bu,
Nükleer Santral cehennemi? …
Ancak çöpçülüğünü yaparsınız,
zehrini taşıyarak yaşadığımız topraklara
nice hayatları od yerine yakmaya…
Toros dağlarımın bağrına mı gömeceksiniz
asırlara yayılacak radyosyonlu atıkları? ...
Ölümsüz zebaniysen bekle,
sonsuza dek kapısını ….
Renksiz, kokusuz, tatsız
kim vurduya giden
toprağa, aşa, suya,havaya, umutlarımıza
ölümün zehrini katamazsınız…

Dinmez rüzgarlarımız,
toprağımızda sular sel,
eksilmez güneşi yurdumun…
Alternatifi zengin ülkemde
geleceğimizi
alternatifsiz o karanlığına
siz sürükleyemezsiniz…

NÜKLEER BELA İSTEMİYOR
BU İNSANLIK, BU GELECEK…

26/04/2006