Nuh Comba Şiirleri - Şair Nuh Comba

Ah İstanbul!
Gece gibi karanlıksın,
Gündüz kadar aydınlık.
Yine kirli pis koku,
Haliç sis ve bulanık.
Yakanı düğmeleyen,

Ey sevdasından usandığım
Vedasına hasret kaldığım
Sineme taht kurmuş
Ömrümü yemiş

Burun direği sızladımı,
Göz yaşını tutamazsın.
Duyguların sel olur,
Lokmaları yutamazsın.
Sevdiklerin gurbet elde,
Sen sılada garipsin.

Gök kubbe kapansın batsın zalimler
Dokuz yiğit şehit etti ne acı
Sus, pus oldu bütün aklı selimler
Ne ana dayanır ne gardaş b/acı
Allah’ım bu acı, ne beter acı

Hitabet ethlinde söz güzel olur
Edep meclisinde öz güzel olur
Kanaat et ey gönül azına kanaat
Helâlden gelirse az güzel olur.

Efkarı sükutum kar ile boran
Ansızın bir anda açar kardelen
Gurbetin koynunda ıssız bir liman
Umudu gönlüme saçar kardelen

Şiirin Hikayesini Görmek İçin Tıklayın
omuzumda nuh nebiden kalma bir yırtık heybe
bir gözünde umut var, diğer gözünde çile
yürüyorum yollarda hiç dur durak bilmeden
bilmem ki, varır mıyım bu gidişle menzile

Adı belli değil ismi hayali
Kimliksizler yanaşma/sın yanıma
Rabbim süs mü vermiş sendeki hali
Kimliksizler yanaşma/sın yanıma

İnsan o ki kimlik ile gezmeli

Zekat, Fıtır, sadaka yoksulun hakkı bunlar
Onu gasp eden z'alim kime ibadet eder
Emr-i hak vuku bulur bir gün onlar da anlar
Zamanı geldiğinde y'anarak bedel öder

Ah şu mazide ki tatlı anılar
Beynimde sevdanın sesi tınılar
Ruhumda büyüyen hasretin var ya
Halimden sadece yaşayan anlar