Nü ve Uzun Şiiri - Kağan İşçen

anla bir tanem
seninle ben değil büyüdü çocukluğum
ihtiyarlayansa gün günü içimi kemiren
seni unutmamaktı
ayrılığına konuk

ve bu ömrün konu mankeni ikimiz olmamalıydık
ömür bizim konu mankenimiz olmalıydı
öpücüklerimizi ağustostan esirgemeyen
palamutların arasından sızan ışıklar
kirletmeyecek kadar gülüşünü
koynuma yatırışımı
öperek dişlerini soluksuz
senin için çalıştım çağlar boyu
ve asla boynumu bükmedi hiç sıkılgan vazgeçişler

bakışma oyunu oynamıştık
ben böyle nasıl bir çocuktum hatırla aşkıımm canıımm
ismini söylemeye korkuyorum
dünya alem konu komşu merak içinde
kargalar ilk defa böyle aşkla hüzünlü
'heyyyoooh
aşkım kargalar anladınız değil mi 'o' nu
seviyorum kargalar sizi
alaycı bakışlarınızın dönüşünü hüzne'

köklerimiz rüzgarda
saçların canım benim meyan kökü kokuyor mis gibi
ikimiz iki olduğumuzda çoğalırız daha çok çoğalırız
inan bana ikimiz çokuz birbirimizden
çoğal benimle
benimle bir ol
el eleyken bakalım göğe
'nü' bakışlı bir uzunluktur gök
göğü paylaştıkça ayaklansın arzularımız
yağmuru biz yaratalım yeniden
biz birbirimizken
kaçınılmaz bir uygarlık olsun adımız

üstümüze ne kelebekler konmayı bekliyor
ama üstüme değil
üstümüze
anla
ve gel
uzunluğuna gel
yarınsız kelebekler için gel
solmasın kanatlarındaki beneklerin pırıltısı
ah gitme kanat tozları biriktirdim
dudağının kenarına
her öpüşümde güzelliğini
bir hayat yıldızı almak için saçlarından

dudaklarının alnımda bırakacağı kıvılcımda
evcil bir seninle olmak tutkusu
irkilecek kişilikli acısıyla
üzerime yürüyen yeni günün
uzatma öp beni alnımdan
şefkatinle ısınsın tüm evren
yıldız tozu sevinsin
kavuşsun uzakla yakın
ve hiçbir çocuk
alışmasın ağlamaya