Nova Şiiri - Çağrı Omarköy

Bir gül bırak sandala ve git aniden
Yalnızlığa kürek çekerken
Kanayan yüreğime bir kızıl kafiye olacak o
Gözlerime damla yine bu gece
İçini dök bana ama ruhunu asla
Sen yazıldın bana tek aşk nova
Yüzümü serin bir pınarda bıraktım
Verdim ateşe solgun ormanı insanlığımı yaktım
Çektim içime acı dumanı bir daha azaldım
Üşenmedim ay yaldızlım yıldızlarını saydım
Sadece on gün kaldı büyük savaşa
Benimle bir resme başla aşkım nova
Nazar işle tüm güzel yaradılmışa
En ince telinden dinlet terkedilmişliği bana
Çal aşkımdan sana özlem notaları
Yeşilim kaderim gamzem damla damla
Işıktan yol dile bana ta ki arşa
En aksine sarıl bir kolunla diğerinle en sahtene
Uçurum gibi maviliklerden çağla çığlık çığlığa nova
Güvertesindedir martılar kayıp geminin şimdi
Kara avcı karartacak sıcak yuvanın geleceğini
Ne kadar yazarsam o kadar kırarım dümeni
Bir tomurcuğun gizlisinden koklarım seni
Önce ısınayım ki bilirim buz tutacağım sonra
Bir yaprak misali sarar şimdi nova
Terkedilmiş bir tiyatro sahnesinden anla
Ne kadar edermiş yarım asırlık tebessüm
Sakın eline bakma paramparça kırık ayna
Çirkin sandığın insanı dinle diyorsa bu ikinci yüzüm
Arkanı dönmeden uzaklaş ama korkma
Sevip de sevileceğin tüm sevgilerinin de
Bir tek sevgilisi var adı nova
Karamsar semanın ne şöhreti var derinde
Her bir ayrıntının zenginliği su üstünde
İsraf et tüm sözcükleri ve cümleleri de
O zaman kurumuş bir okyanus çığlığı yak bedenine
Simyasını anla tüm körfezlerin senle başlayan
Benle bitenin adını koydum nisan
Kaybolmuşluğun karanlığında sora sora
Kırık kalp dilinden uzan kırmızılara nova