Nostalji Şiiri - Metin Çeçen

Ne çocukluk yaşadı bizim nesil.
yokluk içinde varlığın adı vardı.
Şimdiki oyuncaklar
O zamanlar yok
Bilyeler, çelik çomaklar vardı.
Her şey bir başkaydı.
Somun ekmeğin arasında helvanın tadı vardı.
Ayakta ayakkabı mı vardı…
Sırtımızda yün kazak
Abiden kalma,
Yamalı hırkalarda
Anamın göz nuru, emeği vardı.
Düğünler,
Bayramlar vardı başka.
Her evde büyükler, küçükler vardı.
Komşular vardı
Ağladığında ağlayan
Güldüğünde gülen
Ölünde, dirinde gelen gidenler vardı
Kapımı çalanlar, hatır soranlar.
Derdin varsa
Derman olanlar vardı.
Ne değişti bilmem ki.
Her şey değişti
Ne gelen, ne giden
Ne arayan, ne soran kaldı…
Kaldı, güzel olan her şey, mazide kaldı…