Nostalji Şiiri - Erdal Gişi

Şimdi olmak vardı nisan ayında…
İkindi yağmuru… ve köy yolları
Bastığım çamurlar iz iz dolardı,
Bir top sarı çiğdem avuçlarımda…

Evde soba oğrun oğrun yanıyor,
Koca bakır kazanda yine hoşaf kaynıyor,
Ebem, namazlâsında dua mırıldanıyor
Dün kuzlayan koyunun kuzusu kucağımda

Önce ekmekle gelir günün çorba kokusu,
Birde kavrulmuş belli şifalı dut kurusu
Ne kadar aç olsam da gelir akşam uykusu…
Öylesine yorgunum çardağın kenarında.

Derke misafir gelir tebessümler… hoş-sefa,
Emmim hemen de dalar askerliğinden lafa,
Demlikte çay tükenir… gönül ister kir daha
O, gün görmüş sohbetler hala kulaklarımda…

Ordan burdan yine gelir sonunda sıra bana
Her günde nazlanırım ama hiç kıramam da
Halam duygulu yine; illa “Yemen” der bana
“Giden gelmiyor…” diyemem, takılır boğazımda

Anam Hacı’yı hatırlar yiğit, uzun boyuyla
Halam da Hüsnü’sünü… kalan dört çocuğuyla
Hem hava değişsin diye hemde yâr arzusuyla
“Suna Boylumu” söylerim yürekten duya duya
...

2002