Nostalji Şiiri - Vecdi Murat Soydan

Yetmişli yılların sonlarıydı,
Çat pat hatırlarım,
Yasakları o zamanlardan tanırım,
Her şey yasaktı, nefes almak dışında,
Evde odun kömür yoktu,
Kalmıştık kışın ortasında,
Donuyorduk Ankara’nın o soğuk ayazında...

Hırsız polisçilik oynardık arkadaşlarla,
Polis ben olurdum, düşerdim arsızın peşine,
Bir yanlışlık vardı bu işte,
Nedense hep ben dönerdim kevgire...

Benim hiç oyuncak silahım olmadı,
Belki de bu yüzdendir hep dayak yemelerim...
İhtilalin adını ilk o zamanlar duymuştum,
Gerçi bir Fransız ihtilali vardı tarihte ama,
Ben hepten Fransız kalmıştım, neydi bu durum?
Kaynıyordu ortalık yine, sağ sol,
Kalmıyordu kimsede sağlam kafa, sağlam kol.

Alamancı Alilerin siyah beyaz televizyonu vardı,
Babası taaa Alaman’dan getirmişti izine gelirken,
Bizim ise, sadece siyah beyaz bir hayatımız,
Küçücük evimizden çıkar,
Küçük Ev'i seyretmeye giderdik Alilere,
Bir de hayvanlar alemini,
“ Bu hayvanlar oraya nasıl girmiş.” diye,
Ali’ye çok sormuştum,
Her defasında, “Bu gavurdan geldi,
Onlar sokmuş içine.” derdi...

Benim hiç renkli rüyalarım olmadı,
Bisikletim de,
Ben bayramlarda çokça,
Harçlık da alamazdım,
Çocukça, ama safçaydı benim aşklarım,
Ne zaman birine aşık olsam,
Taliplisi de çoğalıverirdi,
Az mı kavga etmiştim sokak itleriyle,
Yenilen nedense yine ben olurdum,
O zamanlardan tanırım mağlubiyeti,
Bir de gönül acısını,
Platonik bir sevdaydı benimkisi,
Ama hiçbir zaman politik olmamıştı...

Derken seksenli yıllara gelindi,
Yasaklıydı liderler,
Bildim bileli, Demirel ile Ecevit küs idiler,
Bir o, bir bu sırayla koltuk değiştirdiler,
Asırlar sonra, şükür onlar da gittiler...

Her günümüz bir öncekinden daha kötüydü,
Babam yine perişan, yine dert yüklüydü,
Geçmişimizi arıyorduk, mazi de olsa dünler,
Hep düşünürdüm, neredeydi Kanuniler?
Nereye gitmişti Fatihler?

Çocukluğuna tekrar dönmek ister misin? deselerdi,
Cevabım her şeye rağmen yine de evet olurdu,
Hiç olmazsa, o zamanlar domatesler hormonsuz,
İnsanlar namuslu, sevgiler ölümsüzdü,
Şimdi ne ağız tadı kaldı tadılacak,
Ne sevgi kaldı sonsuza değin yaşatılacak,
İnsanlar riyakar, sevgiler zahiri,
Bana dünümü verin,
Bir de babamı,
Bugünler sizlerin olsun...

Vecdi Murat SOYDAN
(Yaşanmamış Aşkların Şairi)
18/05/2004-Beylikova-ESKİŞEHİR