Nolur Gitme Şiiri - İsmail Temel

...................................................

Bir şiire en çok hangi kelimeler yakışır bilmiyorum.
Ve en çok hangi geceye mavi olunur?
Gökyüzüne mesela, neler fısıldanırdı?
Hangi yanından susulurdu ki buluta?
Ve hangi ömre sığdırılırdı ömür bildiğin?
Ben duymak istediklerini yazarken koşar adım,
Sen nasıl bir yaşanmışlık düşündeydin ki mesela?
Ben haykırırken sana ulu orta,
Sen hangi yaşanılamamışlığın pişmanlığındaydın?

...................................................

Ooofff dedim duymadın.
Aşk dedim sevmedin yâr.
Ö(z)lüyorum dedim,
Dilin sükut etti yüreğinin sesine.
Ve yine bir Ölüme terkettin hayalleri.
Oysa, dinlenmeden seveceksin derdi şair.
Ara vermek kayıp vermektir derdi.
Şayet adımların bir kez uğrasaydı gönül semtime,
Ve gözlerin gayriihtiyari bile olsa değseydi gözlerime,
En güzel şiirin bestesi çalacaktı radyoda.
Kente Bahar uğrayacak,
Çiçekler dans edecekti toprakla.
Şayet bir kez duysaydın Sezen ablayı,
Git derken bile,
Aslında can cekişircesine,
"GİTME!" dediğimi okuyacaktın gözlerimden.

...................................................

Bazen esnaf amcalarin misafirperverliğinde,
Bazen simitçi çocuğun "Buyrun efendim!" deyişinde,
Bazen ise emekli amcaların tebessümünde hissedecektin
"GİTME, NOLUR GİTME!" dediğimi.

...................................................

Dedim ya canısı,
Ben, bir şiire nasıl başlanırdı,
Ve hangi kelimeler yakışırdı bilmiyorum.
Şair de değilim bilirsin.
Yazamam ki öyle bir çırpıda yaşamaya kıyamadıklarımı.
Ama illa bir şeyler yazılacaksa,
Göz yaşlarım şahittir.
Şahittir ay ve yıldızlar.
Şahittir uçan kuş, esen rüzgar.
Ve şahittir zaman.
SENİ ÇOK ÖZLEDİM!!!

...................................................

07.07.2022