Yediğimi inkâr edip kusmadım,
Seni kaideye alıp kulak asmadım,
Nedeni var korktuğumdan susmadım,
Nokta nokta çocuğunun evladı.
Dostluk ölmez bence bilki bilene,
Taştan ağır sözüm adam olana,
Sözüm piç kurusu akrep yıana,
Nokta nokta çocuğunun evladı.
O konuştu bende sustum dinledim,
Belkide kırk yıllık belayı önledim,
Piç kurusu düşmanımmış anladım,
Nokta nokta çocuğunun evladı.
Komşum derdim omuzumda taşırdım,
Hal hareket ben bu tavıra şaşırdım,
O gün günümdeydim yoksa seni kaşırdım,
Nokta nokta çocuğunun evladı.
Bey demek ne dostum beğenmemek ne,
Sen kimsin diyerek tekrarla yine,
İstersen şansını bir daha dene,
Nokta nokta çocuğunun evladı.
Uzak değil bak şu yakın düşmana,
Veysel gerek yoktu coşup taşmana,
Önce sustum sonra düştüm pişmana,
Nokta nokta çocuğunun evladı.
Kayıt Tarihi : 12.11.2013 13:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Veysel Şimşek](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/11/12/nokta-nokta-cocugunun-evladi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!