Nokta Nokta Çocuğu Şiiri - Veysel Şimşek

Düşünürüm hep kendime sorarım,
Bu dünyada ehli insan ararım,
Nerde hani yoktur kendim yorarım,
Çok her yerde nokta nokta çocuğu.

İnsanlar acayib şeytandan beter,
Sıkıştığı zaman başından atar,
Fırsat bekler fırsat pusuya yatar,
Deme nerde nokta nokta çocuğu.

Ben yaşadım gördüm çünkü bilirim,
Fırsat vermem önlemimi alırım,
Ben harbi insana kurban olurum,
Çok her yerde nokta nokta çocuğu.

Olur bazen kardeş,bacı,haladır,
Böyle insanlar belalardan beladır,
Ömür boyu başta bitmez çiledir,
Var her yerde nokta nokta çocuğu.

İnan bana babamda olsa kayırmam,
Sözlerimde kadın erkek ayırmam,
Güven olmaz asla sırrımı vermem,
Çok her yerde nokta nokta çocuğu.

Nankördür yılandır akreptir sokar,
Yapar iyilği başına kakar,
Fark etmez ki böyle her yerden çıkar,
Çok her yerde nokta nokta çocuğu.

İyilikten bilmez nankör inkarcı,
İşi gücü şerdir şer oğlu şerci,
Haktır böylelerin dayaktır harcı,
Pis nankör de nokta nokta çocuğu.

Çalar çarpar yapar hanlar konaklar,
Suçlu olsa bile kendini haklar,
Veysel der ki; Benim dar günüm bekler,
Yuva yıkar nokta nokta çocuğu.