Nokta Şiiri - Şahver Üstündağ

Bitmeyen geceler ve yalnızlığım
Sabaha doğmayan güneşe hasret
Tanrıdan sabır dileyerek geçti yıllar
Sonbahar, kış derken
Ağardı saçlar
Yağmurlar karıştı göz yaşlarıma göremediler
Rüzgarlar savurdu haykırışlarımı duyamadılar
Yalnızlığıma arkadaştı geceler
Birde yıldızlar
Uzaklardan göz kırpardı
Bir nokta, küçücük bir nokta
Görünmezdi bazı geceler, özlerdim
Karanlık gecelerimin tek ışığıydı
Kayan her yıldızda dilek tutar
Güneşe doğma diye yalvarırdım.
Bulutlar kıskanır, gökyüzü kararırdı
Bilemezlerdi kutsal sevgimizi
Ellerimi uzatır beklerdim
Belki, belki bir gün beni de gökyüzüne çeker.
Yada kendi iner
Yalnızlığımı paylaşır diye…