Nokta Şiiri - Mahmut Özkoca

Büklüm büklüm büküldü belim
Sustu söyledi söyledi sustu dilim
Elin üstünde elim değmedi elim
Sevgilin miydi sevdiğin sevdiğin miydi sevgilin.

Koşuşturdu postacı kapına postacı
Tuttu kolundan vurdu yere postacı
Ses yükseldi kapı ardında: postacııı
Kapı ardında yoktu kapıda postacı.

Ne öyleydi ne böyle ne öyle söyle:
Susmuş susamış aşka kadın böyle
Sanki ağlıyor gözyaşım düşerken söyle;
Nasıl adamdı acımasızdı böyle.

Bana da söylesen
Bak gözlerime öyle sen
Seviyorum adam gibi bilsen
Bir ben yokum aynada ya sen.

Saçlarına saçlarını eğirsen
(sarılsan okşasan öpsen)
Dudağını dudağına değirsen
Uyan sevdalı uyan!
Gördüğün düş! ? Deli misin sen?

Kapısız penceresiz Sarmaşık’ta
Her sabah piç karanlık gider uluorta
Gün doğar yeni gibi şafakta
Çığlığa sessizlik bozulur (ııahh) yatakta!

Mahzun durur yatakta gül
Hayat kısa cümleler arası virgül
Çaresiz solar yatakta gül
An gelir yaşama konar
Noktalı virgül...

Noktalı virgül...
Virgül...
Hayatın içinde zavallı
Cümleler de çaresiz
Ölümce uzun
Ölümce kısa...
Bir soluk için virgül
Bir aşk için gül
Soluk-aşk
Ve
Nokta