O kadar çok yazdım, o kadar çok sildim ki.
Söylenmemiş onca sözü bazen bağıra çağıra bazen lal olup susa susa.
Aşkımı, hayatımı, hayal kırıklıklarımı, hüznümü, sevincimi, umutlarımı her duyguyu satır satır, uzun uzun anlattım.
Belki de bittiğim yerdeyim.
Ne sayfalara sığdı nede koskaca ömrüme.
İçim çıka çıka bitsin artık bu dediğim bas bas bağırdığım ne varsa , şimdi geriye dönüp baktığımda
İşte tamda orada kalmışlar.
Ne üzgünüm, ne kırgın, ne kızgın, ne mutlu , ne umutlu...
Ben aslında cümlelerin arasına sıkışıp kalmış , oradan çıkamamış.
Sonra da kendini unutturmuş bir noktayım.
Şimdi sözlerimin bittiği yerdeyim.
Hayat... deyip sustuğum,
Kalbim... deyip unuttuğum yerdeyim.
Kayıt Tarihi : 11.8.2019 05:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sabaha Düşman, Uykuya Hasret Siyah Bir Gül
![Gül Kürekçi](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/08/11/nokta-309.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)