Nokta Şiiri - Asya Yıldız

Sessiz kaldım bazen kendimle kaldığımda,
Kendi sessizliğimde boğulduğum olmadı hiç.
Tam aksine, böyle zamanlarda dindi
İçimdeki fırtınalar.

Derin derin düşündüğümde
Elimde kalem olur nedense...
Kendimi, lüzumsuz bir kağıt parçasını
Karalar bulurum.
Çizgiler çizerim hep,
Birbiriyle kesişen çizgiler.
Bir gizem var
Noktaların çizgileri oluşturmasında.
Nokta olduğumda
Dönüşüp çizgileştiğim olur.
Döner dolaşır yine noktalığıma dönerim.
Bu yüzden boğulmam hiç
Kendi sessizliğimde.
Çizgi olacağımı bilirim...

İçim acıyor,
Bir sıkıntı hapsetmiş sanki beni.
Hiçbirşey düşünemiyorum; ne biçim dert bu!
Dert olsa dermanım olur.
Dermanım var mı...
Varsa kaç kilometre uzaklıkta...
Aramızda dağlar var diyelim;
Adım attıkça yol alınmaz mı...

Tutup ufalamak gerek sözleri.
Dil çok acımasız oluyor bazen.
Ben ne kadar üzerine titresem
O kadar hırçın oluyor sözlerim bazen.
Sözleri ufalamalı,
Dili de olduğu yere kilitlemeli bundan böyle.

Gidilecek yollarım çok daha,
Ama birşeyler yitti gitti içimde.
Çıkış yolu yok artık.