Nokta Şiiri - Hüseyin Atabaş

Günün dağlardan inme vakti geldiğinde
mevsim güz, bulutlar yağmur kokardı,
sözcükler sevinçten uçardı adın geçince.
Eskiden insan varsa aşk da vardı, şimdi
o bildik gökyüzü değil üstümüzdeki.

Bir yanlışlık oldu, ömür de yoruldu
ömrümüz olmaktan. Hevesin huyu değişti,
yıldızları saymak geçmiyor içimden! ...
Varsın umutlar eskiye dursun annem,
aynlıklar kapı aralıyor yeni buluşmalara.

Bir gece vakti aydınlığı olarak yeter ki
Yol göster bana tüm zamanlarda
Senin izinde bulurum ben kendimi! ..

Sunu

Soru imi yerine ünlem de konulabilir
oysa her ömrün sonuna kesin bir nokta;
herkes kendi içine gizliyor ölüsünü! ..