Nokta Şiiri - Seyyide Yılmaz

Yalnız yürümeyi severmişim... yalan.
Benim sevdiğim;
Tanıdık bir yüzle karşılaşma umudu içime dolan...
Sol yanımda arabaların parlak ışıkları,
Sağ yanımda yükselen duvarlar;
Yitik bir imparatorluktan miras kalan.

Ben suskun,
Yol suskun, ve bir hayli uzun.
Ne sesin kulağımda, ne dudağımda tuzun.
İçimde eski şarkılara hevesli, buruk bir hüzün.
Bir şarkı ki; ağlayası var sanki her sözün.
Müziği durgun, anlamı dolgun,
En az ben kadar yorgun.

Sonu belirsiz yol yürümekle bitmez
Konu aşka gelince cümleye defter yetmez
Bir garip his içimde,
Eksik bir söz dilimde,
Ve sıra kalemimde;
İşte şimdi herşeye
Bir nokta koymak elimde.