Noksan Şiiri - Muhammed Said Arı

Zulmet ki nesi yâd fakren çeşm-i zikre evvele
Zikir payi olur demde bi fasıl-ı ahire,

Adil kese ter azı döktü zaman vakt-i evvele,
Dil dökende dilini toplardı atarken ahire.

Deme zulmeden bi çare ölürsün kaim ismime,
Zahid zaman etti zilletin fesli idi zehrime.

Ali rıza göstere reddeyleye bab-ı fehime,
At oynarken ki nefsinle sen ad koya o neslime.

Yastan yasa dinlen akşama kaf dağına tırman da,
Fe okuma öncesinde unut furkana yaslan da,

Aşkı illet edindiğin desti zihnimde uslan da,
Aguş haberin olmayıver hem baharda nisanda.

Tarih bilen dört geçmişsiz de övülürdü zamane,
Gel dediğin sende duyulmaz bu vaktin ol şahane,

Vermesek de verildi âna gayri sâfi emane,
Said isim oldu söylenmez fi nakşine amane.