Ne zaman bir nohut tarlası görsem
Bir öğle vakti,
Elimde orak...
Yorgunluklara, sıcaklara, acılara isyan
Nohut tarlasını terk ettiğim günleri,
Kederlenerek anarım.
Ne zaman bir nohut tarlası görsem
Bir öğle vakti,
Elimde orak...
Yüz üstü bırakıp eşi, dostu, kardeşi
Nohuta da, parasına da kayarlayıp
Yan gelip yattığım gölgelerden,
Utanırım.
Ne zaman bir nohut tarlası görsem
Bir öğle vakti,
Elimde orak...
Anamı anarım, abamı, agamı
Artık o kardeşlikler mi unutuldu,
Hoş görüler mi?
Ütülen nohutlardan mı kararmış dudaklarımız,
Hayattan mı?
Kaybettiklerimize yanarım.
Yalvaç Kumdanlı-1989
Mustafa ÇetinkayaKayıt Tarihi : 16.11.2015 21:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Çetinkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/11/16/nohut-tarlasi-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!