Nöbetteyim Şiiri - Semih Koç

Bu gün hava çok soğuk
Sert rüzgarlı bir gece
Nöbetteyim
Kanlı güvercin mevziinde

Nöbetteyim oturuyorum
Bir ayağı kırık sandalyemde
Ayaklarıma bir kürk sardım
Üzerime bir kürk aldım
Sıkı sıkıya sarılıyorum
Üstümde bir içlik var
Bir kaç penye ve polar
İçimde bir ateş var
Yanımda silah arkadaşım

Sessiz bir muhabbete koyulmuşuz
Kireçli suyla yaptığım kahvemden içiyorum
Buharında istanbulu görüyorum özlüyorum

Yan mazgalı karton pilaka ile kapattım
Girişe baddaniye astım uclarını bağladım
Taş duvardan sızan soğuk rüzgara kızıyorum

Nöbetteyim silahıma sarıldım başımda berem Elimi hohluyorum üşüyorım

Yine kıştan haber veriyor dağlar
Katonun zirvesine irili ufaklı yağan kar
Bembeyaz bir kefeni andırıyor
Tıpkı bir ölüm kadar soğuk ve sessiz
Ölümü düşünüyorum

Ve yağmur yağıyor sağanak sağanak
Yağmur damlaları mevzime sızıyor
Ağır ağır toplanıyor olgunlaşan damlıyor
Ardından gelecekleri geride bırakarak ilerliyor
Ensemden içeriye düşüyor irkiliyorum
İçimde bir ben titriyor tutamıyorum

Bir ara yağmur duruyor
Geceye bir ayaz çöküyor
İrtibat hendeklerinde sular donuyor
Göz kapaklarımı taşıyamıyorum

Nefesim de soğudu artık
Ayak parmaklarımı hissetmiyorum
İçim titriyor tutamıyorum
Nöbetteyim silahıma sarıldım başımda berem
Elimi hohluyorum üşüyorum