Nöbete Şiiri - Faik Erol

Sen, sağır duvarın dibinde dostum;
İşte yine ben geldim.
Bu kez sevgini değil, nöbet almaya geldim.
Senin yolun açık olsun, ben kalmaya geldim.
Pek yalnız da sayılmam, udum var bak elimde;
İkimizin şarkısını tekçe çalmaya geldim...
Bu duvar yıkılana dek burada duracağım,
Sevgimizin, aşkımızın üstüne hayâller kuracağım.
Haykırmam gerekirse, sana haykıracağım.....
Ama bir de duyar gelirsen eğer,
O zaman bu duvarı bir vuruşta kıracağım!
Hele bir de kâlbini verirsen yine;
İşte o an, bu mutluluk sonsuza dek sürsün diye,
Onunla birlikte zaman da dursun diye,
Kollarımla sımsıkı ona sarılacağım! ...
Yoksa dünyâ dönecek; onu durduracağım!

(10 Aralık 1980)