Nefret Şiiri - Faik Erol

Nefret güzel şey değil;
Yenilmek, güçsüzlüğünü bilmek gibi.
Nefret güzel şey değil,
Sevmek, sevildiğini bilmek gibi!
Ama;
Yine de nefretimi haykıracağım sana!
Dostluk güzel şey, cömertlik te öyle.
Sevgi güzel şey, mertlik te.
Peki ya aşk?
Aşk en güzeli ama;
Bir verip, bin almaksa adı; böylesi cömertliğinden.
Söz verip caymaksa adı; eksik olsun, mertliğinden.
Bir bardak demli çay gibi damakta kalmaksa tadı;
Hem aşkından, hem sevginden...
Nefret ediyorum gülüm, nefret ediyorum senden!
Sesinden, gülüşünden,
En acı günümde ansızın gelişinden,
Dostça seslenişinden,
Seninle yaşadığım her demden,
Sana ait her şeyden.
Nefret ediyorum kendimden;
Sana aitmişim gibi ben.

(14 Şubat 1980)