Niz... Şiiri - Adnan Durmaz

bir söğüt gölgesinde vurulan düşü unuttunuz siz
eskiden gülüşleriniz vardı hani
tam ortasında göz göze geldiğiniz
nerede bıraktınız onu
nasıl da unuttunuz
örneğin yorgun bir bulut geçerdi ya akşamüzeri
hani balkona asılmış çamaşırlara değerek
bir türkü geçerdi içinizin aydınlığından
bütün bir ülkede söylenir gibi umutlu
kimi zaman kalabalıkların tam ortasında
tıpkı gelecek zamanlarda yaşanan bir bayram sevinciyle
bir türkü diyorum size
içinizde kök salmış ve dünyaya dallar uzatarak gülümseyen
ne zaman söktü onu kendinden yüreğiniz

sonra türküsüz kaldı çocuklarınız işte
akşamlarınız bulutsuz
ölüleriniz vardı hani
yağmurlu korsan mitingde vurulan umudu unuttunuz
oysa içinizde yaşasın diye
yumruk kaldırıp güneşe
yumruğunuzu bir meşale gibi kaldırıp
ant içmiştiniz
yarım ağız sarhoş masalarında
entel barlarında
onu içkiye boğdunuz

banka hesaplarınız oldu
hesaplarınız planlarınız
karşı çıktığınız ne varsa yaptınız
uçurtmalarınız vardı ya sizin hani
sevinçlerle dans eden yüreğiniz sanki
hiçbir zındana yenik düşmezdi
hangi tele takıldı kim bilir
nerede parçalandı
sahi onu ne zaman boşluğa bıraktınız

soylu sevdalardan söz ederdiniz
merhaba size
gözyaşlarınız vardı hani
bir devrim şarkısında sel kesilirdiniz
yüzünüze kurşun gibi düşerdi
aşk dediniz
aldattınız
“ihaneti er geç yanıtlar “derdiniz hayat
yalaka oldunuz dem oldu
gerdan kırdınız
utanmadınız

susun artık
devrimci şiirler okumayın sarhoş masalarında
kaç kere kustuğunuz bir kişilikle
utanç sabahlarında bilendiniz
gidin artık
ve susun
kendi başınıza görün ne haliniz varsa
tepeden tırnağa kirlendiniz

2005