Niyetsiz Şiiri - Yavuz Turhan

Yeraltı yalnızlıklarıyla
bıraktın beni.
Kimbilir; hangi kazma değecek yüreğime.
acılarımı yaymak için yeryüzüne.
Sözüm, sabrım kalmadı,
kanıyorum gitgide.
Toprağın yedi kat dibinden,
geceye, sevdam ve hatıraların filizleniyor.
Üşüyorum...
Yokluğunu ayak izlerinde arıyor...
Eziliyorum...
Bitti artık.
hiç kimseyi seni sevdiğim gibi sevemem,
Seni bile...
Ve...yinede,
yüreğimde ısıtırım hasretini.
Bir kış gecesi, gelirsen soframa,
tüm sıcaklığıyla sana sunarım.
Gelmesende, ben gelirim sana.
köşe başlarından bakarım.
bir huzursuzluk olur,
çökerim içine.
Sevinç olur açarım gamzelerinde.
gül kokarım sana,
sen bahar sanırsın.
Bilemezsin, ömrünün yalancı baharıyım.
Sahici mutluluklar doldurur kalbime,
sana akıttığım gözyaşları.
Pınar olur akarım,
coşarım dudaklarında.
Sel olurum,
ezer geçerim hasretini...
Ben yağmuru severim.
ama içim üşür bir yandan.
sıcak diyarları düşlerim.
sen sıcağım ol, ısıt beni...
Senki; bir gün yağmuru özlersin,
üzülme...ben sana damla damla düşerim.
Düşerim gece rüyalarına,
sararım hasretimi.
Uyanırsın...
rüya bozulur.
Niyetsiz oruç niyetine.

Şiirin oluşmasında emeği büyük olan Süt Mavisine Teşekkürler.