Her gelen selâm getirmez toprağa,
Kiminin eli baltadır,
Kiminin niyeti gölgedir yalnızca.
Sorar mı ağaç,
"Sen niye geldin buraya?"
Kimisi dinlenir dallarımda sessizce,
Ne bir yaprak sular,
Ne bir köke dokunur.
Gider ardında iz bırakmadan,
Tükenmiş bir sessizlik gibi.
Ama biri çıkar gelir usulca,
Eğilir gövdemin yorgun köklerine,
Bir avuç su döker,
Bir dua fısıldar yapraklarıma.
İşte onu tanır orman,
Kökünden, rüzgârından,
Ey insan,
Adımını atmadan önce toprağa,
Sor kendine:
Kesmek için mi geldin, dinlenmek için mi?
Yoksa yaşatmak için mi bu yeşil sükûtu?
Kayıt Tarihi : 12.5.2025 05:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Orman, burada sadece ağaçların olduğu bir yer değil — aynı zamanda hayatı, ilişkileri, toplumu, hatta insanın iç dünyasını simgeler. Ağacı kesmeye gelen, niyetiyle zarar verenleri temsil eder. Belki çıkarcı, belki sadece kendi kazancı için yaşayan birini. Gölge arayan, kendine fayda arayan ama hiçbir katkı sunmayan pasif insanları anlatır. Ne iyilik yapar, ne kötülük; sadece geçip gider. Ağaca su veren ise bilinçli, duyarlı, yaşatmaya çalışan, kalıcı izler bırakan insanları temsil eder.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!