Niyet Şiiri - Şükran Atasay

zamana ilaç diye sen kal
susamaz mı ömrüm açlığına
sen hep kal
bükülüp içim bir kıyıya
seni bulana dek
ben hiç bu kadar kendim olmadım ki
adı tarifsiz bir yolun ve
sızısı hiç geçmeyen bir zamanın
zamansızlığında duralım
akşama iki kadeh elimiz değsin
bir de dünya
varsın değişmesin
kederim gözlerinde kaybolur
yüreğim toprağında can bulur
sen nereye ben oraya...
zaten evrenin çoğu boşluk
insanların da azı makbul,
zarar çoğu...
sen kal bildiğim gibi
eşim, benzerim, hissettiğim gibi kal.