Niye Dünya Dersin Şiiri - Mim Mustafa Hakan

Her kemâl bir zeval ile mâlûldür.
Her cemâlin nihayeti ufûldür.
Her ne kadar ârife târif zûldür.
Be hey gâfil, niye dünya dersin?

Görünen asıl değil gölgedir.
Hikmeti, hakîkati özgedir.
Mânâ-yı harfi bir simgedir.
Be hey gâfil, niye dünya dersin?

Bak hâksar uyuyan bir habbeden,
Tâ ki kefen içindeki beden.
Bâkî kalan kim var bu kubbeden?
Be hey gâfil, niye dünya dersin?

Kalben isteyen batar ummânda,
Kesben dileyen tutar cihânda.
Hâlen bekleyen satar harmanda.
Be hey gâfil, niye dünya dersin?

Yûnûs, sen bu çarşıda dolaşma.
Müflis çoktur, çamura bulaşma.
İblis tezgâhı, aman yanaşma.
Be hey gâfil, niye dünya dersin?

Ocak 2016

1 Zeval: Yok olma, yok edilme, bozulma
2 Mâlûl: Hasta, özürlü
3 Cemâl: Güzellik
4 Uful: Batma, yok olma
5 Zul: Alçalma, ayıplanacak şey
6 Özge: Farklı, ayrı
7 Mânâ-yı harfi: Mahlûkata ve bütün kâinata Allah hesabına ve Allah’ın sanatı ve eseri nazarı ile bakmak
8 Hâksar: Toz toprak içinde kalmış
9 Habbe: Tohum
10 Umman: Büyük deniz
11 Kesben: Çalışma, kazanma olarak