Nitrat Adamları Şiiri - Pablo Neruda

Güherçile ülkesindeyim bilinmez kahramanlarla
Gezegenin sert kabuğunda,
İnce ve bereketli karı,
Küreyen ve kazanlarla:
Onların toprak ellerini övünçle sıktım
Bana:
“Bak, dediler kardeş, Humberston’da, Mapoşo’da,
Rikaventura’da ve Paloma’da
Ve Pan dö Azukar’da, Piojilo’da
Nasıl yaşıyoruz bak! ”
Bana günlük yiyeceklerini,
Toprak damlarını,
Güneşi, tozu, sinekleri
Ve büyük yalnızlığı gösterdiler.
Ellerinin ayaları,
Kürek saplarıyla parçalanmış
Kirizmacıları gördüm ormanda
Madenin dibinden,
Cehennemden gelen bir ses duydum
Üzerimde:
Tozla, terle, kanla yoğrulmuş
Bir yaratıktı bu
Ve bana diyordu ki bu yüz:
“Gittiğin her yerde
Bu işkencelerden söz et
Bu cehennemde yaşayan
Kardeşinden
Öteki kardeşine ilet
Öylece! ”