Nispetli Dosttan Şiiri - Veysel Şimşek

Gün gelir Azrail canını alır,
Gerçekçi olan İnsan böylemi olur,
Aslında Dünya malı Dünyada kalır,
Ben bıktım usandım nispetli Dosttan.

Nispetli Dost sallar durur boş kürek,
Anlayışlı hoşgörülü olur gerçekçi yürek,
Mal mülk boştur kasılmaya gerek,
Ben bıktım usandım nispetli Dosttan.

Sakın ha sırrını ortaya serme,
Böylesi İnsanlara selamda verme,
Ancak böyle olur sonundan görme,
Ben bıktım usandım nispetli Dosttan.

Dosta Asla iki adım gitmez erinen,
Şerle yatar kalkar gezer şerinen,
Adam değil malla mülkle yerinen,
Ben bıktım usandım nispetli Dosttan.

Yoktur hiç kimseye üç beş kuruş hayırı,
Yıllarca eker biçer kırı bayırı,
Sanki satın almış dersin Köyüm Çayırı,
Ben bıktım usandım nispetli Dosttan.

Hiç kimse değildir kimseye kısmet verici,
Kendisini bir şey sanar aptal gerici,
Namuslu ve iyi İnsanlar harici,
Ben bıktım usandım nispetli Dosttan.

Palavracı olan bol keseden atıyor,
Sevgi saygı Dostluğu hep unutuyor,
Kasılanlar şimdi mezarlıkta yatıyor,
Ben bıktım usandım nispetli Dosttan.

Kasılanın her gün havasından geçilmez,
Kardeşimde olsa asla içim açılmaz,
Küçülmesi gerekirken küçülmez,
Ben bıktım usandım nispetli Dosttan.

Güvenme her Dosta Can ciğer Yâre,
Noksan akıl beçaremi beçare,
Veysel derki mal mülk değil son çare,
Ben bıktım usandım nispetli Dosttan.