Niside Boş Şeyler Şiiri - İlyas Tunç

- Sinope, dedim, buralarda bir yerde olmalı…

- Zeus bilir, dedi Şükrü

- bulutlar, dedi Burhan

öylece uzun uzun göle baktık, sonra gökyüzüne; yeniden göle ve gökyüzüne... sonra neye baktığımızı unuttuk… gökyüzü, göl, deniz, orman, balıkçı motorları, martılar... aynı şey olmuştu hepsi…

biz, şaraba yazgılı üç üzüm tanesi, oturup bunları konuştuk, Nisi’de… bunları; boş şeyleri… borsalar yükselmişti belki, değer kaybetmişti altın, dönmüştü köşeyi birileri… Burhan, güvercin besler, şairden zarar gelmez, üzmezdi Şükrü kimseyi... hazırdık ezilmeye; dünya denilen şu koca mahzene ufacık bir katkımız olsundu yeter ki…

Nisi ya da Nysa; tanrı Dionysos’un bırakıldığı dağın kuytusunda konuştuk bunları; boş şeyleri… şarabımız bitmişti…

- gidelim, dedim

- nereye?

rüzgâr bilirdi…