Nisanda Ölüm Korkusu Şiiri - Osman Balkıs

Nisan yağmuru değil,
Kar fırtınası,bu ilkbaharda.
Onaltı yaşındaki yeşilliği örtüyor.
Kefen giyiyor genç bir kız çocuk,
Yeni çıkan daha yeni tomurcuk.
Patlamak üzre göğüs uçlarını tabiatın,
Soğuk ölüm ürpertisi sarıyor.

Daha onaltı gün geçmek üzere nisandan,
Bir münzevi musikidir,gökle yeri dolduran.
Uçuşuyor havada notalar birer birer.
Bir ilahi ritimdir ağaçların dallarından,
Toprağın seccadesine yayılan.

Daha yirmi sekiz yıl geçmeden ömrümden,
Bir genç kızı göğsüme alıp ısıtmadan,
Islatmadan kirli duygularımı yağmur,
Bir ölüm korkusudur;
Yüreğimde kanat kanat uçuşan.
Tek sesli bir ölüm.
Geçmiş yutkunuş,gelecek kusmukludur,
Ruhuma yayılan.

Ne dağlardan çekincem var,
Ne dağlılardan.
Bir kentin homurtusundan
Ürken yabani gibiyim.
Yaşamaktan korkum var,
Yaşayamamaktan...
16.04.1995/Erciş