kazısan gönlümün en sert dağlarını
bir zamanlar açtığın yaraların kanlarını görürsün
akar durur oluk oluk
ne zaman bir nisan yağmuruna tutulsam
küflenmiş şehrin sokaklarında adım adım
köşebaşlarından kaçıyorum öpüştüğümüz
utanıyorum o zaman gençliğimden,çocukluğumdan
sanki her kadın sensin ıslanmak isteyen
sanki her çiçekkoparılmayı bekliyor hoyratça
değer kıymet bilmeyen cahillerin ellerinden
ne zaman kazısan kazısan gönlümün en sert dağlarını
senin gökyüzünde bir nisan yağmuru
Kayıt Tarihi : 28.3.2005 17:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!