Gece mavi şimşekler saçarsın kıvılcımla,
Vururken pencereme ince ince tık.. tık..tık !!
Diye uyandırırsın parlayan fosforunla;
Ah ! kim öle kim kala bu son yağmurlar artık.
Bir ömür dediğimiz topraktır: Son yerimiz...
Ne bitmeyen hırs ne de aşkın o cazibesi.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla