Nisan Yağmurları Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

Nisan yağmurları, başladı yine,
Her damlası, ayrı ayrı düşüyor, Kupkuru yüreğime,
Sırılsıklam ıslanmak
Vardı şimdi seninle,
Ellerinden tutup'ta,
Dalarken gözlerine.

Seviyor, sevmiyor deyip,
Papatyalara kıymadan,
Geleceksin ümidi ile
Beklemek seni,
Ne kadar, karanlık olursa olsun,
Nasıl olsa güneş doğacak inancı ile,
Sabahı etmek gibi,
Kavuşmak sana,
İster gök gürültüsü ile gel,
İster rüzgarlarla gel,
Yeterki, yağ dünyama.

Nisan yağmurları başladı yine,
Kapat çatlaklarımı,
Kanayım rahmetine,
Sen rüzgar ol ben yaprak,
Düşür beni önüne,
Bir son verelim artık,
Ayrılık zahmetine.

Sığınacak bir ayrılık bulamadan,
Yağmur yağmur,
Düşmek, saçının her teline,
Süzülmek, yüreğine,
Sağnak sağnak sevmek seni,
Aşksız, sevdasız bırakmadan,
Tepeden tırnağa, hiçbir zerreni.

Nisan yağmurları, başladı yine,
Dallar yemyeşil,
Çiçekler'de açar şimdi,
Kuşlar'da öter,
Yanında olamayıp
Adını sayıklamak,
Ne zor bir bilsen,
Hele, bir başkasının hayatında
Olduğunu düşünmek,
Ölümden'de beter.

Ne kadar sitem etse'de insan,
Kıyamaz sevdiğine,
Her defasında yeminler edip,
Karalar bağlasada,
Söz geçmez yüreğine,
Nisan yağmurları başladı yine,
Nasip değilmiş bu bahar, ıslanmak senin ile.

FEVZİ EMİR YILMAZ