Nisan Gelince Şiiri - Seyfi Karaca

Nisan gelince
Dünyanin maddesi ahiretin ruhu derken
Bir buruk teselli hediyesidir insanin kendi yalnizligina
Yapa yalnizligina, nem alacak felek benim figan feryadi
Aslinda insanin biraz da tanrisiyla fisiltilar sakinliginde dertlesip konusmasidir
Yandim yandim kar mi verdi, tükenmeyecek mal mi verdi türbülanslarinda
Vakti gelince yere yola ve topraga düsen yapraklar gibi ve kuslar gibi,
renkler solunca, rüzgarlar esince, pervaneler carnacara dönünce
Iklimden iklime uzaklarin göcüne
Cünkü dünya dedigin yer böyle birsey, insan dedigin ne hatasizdir ne kusursuz
Hep ötekilerden baska ve üstün olma hevesiyle her yükseldigi merdiven ayagindan
Asagidakilere tepeden bakar yücelik ve seckinlik makami diler
Olmayinca herseye simsiyah gören karanlik bir yerden bakar,
Kuskuya kapilir,
Kendi kendisiyle kavgaya tutusur, körkütük israrlarda mükemmellige inatlasir
Sonu gelmeyen bir yarisin kulu kurbani olarak nem alacak felek benim dilekcesinin
Üzülüp can telasina düsünce özgüvenini yitirir
Gün giderken yagmurun ardindan ufkun cizgisine
Küskün yolunur ciceklenmis dallar, üzülür incinir nergis navruz nazli yerini bulmus topraktan
Cingiragin dili cözülmüstür zaman dilimleri arasinda gidip gelen sarkacta
Cünkü zorlu ve cikisi olmayan tirmanislara girmistir insani olmayan gölgelere bakan
Birlikte bir seyrin sandal kiyisiyla deniz feneri
Sivasi hepten dökülmüs yirmiyedi numarali karsi yamactaki ev dahil
Uzak kuslarin göcmen kanatlarini getirip kondurdugu bahar sirasinda nisan
Herkesin izinsiz girdigi bir alandir kimlere yandim kimlere kandim inandimlardan sonraki
Bir muhabbet kusu da ben olurum duy yeterki cirpinislarimi kaydindaki
Aykiri sesli begenilmeme korkusu leylekleri havada görse bile
Öyle bir pilaktir ki ha bire segah döner , calar nihavent…
Icince sarabi ezelde,
Ne yerde ne semada, gönlüm takilir kalir güzelde albümünden
Ardindan öyle bir yagmur
Öyle bir saganak…
Günün bitip gittigi yere kadar, gözümden gönlümden düstü gayri dünya mektubudur
Kanadikca yarasina sarilip yalnizligini derman bilen
Ve aci yellerin sallayip durdugu insan besigidir aglarsan derdine otrtak olayim diye
Yüzü gözü bulanik pencerelerde hersey
Kayip pusuladaki ciceklenen sessizligin
Tomurcuk mevsiminden kendi giyabindaki adini akibetini sorar..

Mart / 23