Ağlamaya alışmamış pembe, acemi ciğerlerim
baharın o deli dumrul havasıyla doldu aniden.
Ve İlk filizlerini veriyorken ağaçlar,
Ben bir köy evinde doğdum,
1 nisan 77 idi tarih
Bir rivayete göre...
Ağlıyordum.....
Dün sabah yine acemi bir rüzgar çektim içime
Yine belli belirsiz bir nisan sabahı,
Yine 1 nisan sabahı.
Çaktırmadan geçmiş bunlarca yıl,dile kolay,
İstanbulda evimdeyim,
Herkez burda kimse yok,
Bir kalabalık ki sorma, yapayalnızım,
Kimbilir belki nice nisan sabahı
Yine serseri düşünceler gibi sağanak
yine geçiştirip kaçarcasına hızlı yağıyorken yağmur,
üzerime,inadına yaşayarak..
inadına severek yaşayacağım..
Vakit 1 nisan 77 idi...
Ağlayarak uyandım anne rahmindeki rahatlıktan.
yine 1 nisan sene bilmem kaç...
içimdeki çocuk o rahatlığa gebe..
nice senelere...gözüm.. nice senelere...
Engin Ozcan
02-04-2003
İSTANBUL
Kayıt Tarihi : 24.12.2003 00:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!