Nisan Çiçeği Şiiri - İlyas Doğan

Ey Anadolu!
Ben uslanmaz bir çocuğum
Kuru, çatlak bozkırlarında.
Düşlerim korkulu ve mahzun,
Dudaklarım korkak ve çatlak.
Ne çok fakirin vardı şu topraklarda.
Şimdi nerede onlar?
Adları bahar çiçeği.
Kimi nergis, kimi gonca…
Ey Anadolu!
Ben çocukken bozkırlarında
Uyandın işte nisan çiçeğinle.
Bir demet de ben isterim.
Babam uzağında kalmasın bu baharın.
Annemin saçlarına ne de yakışır gelincik.
Ey Anadolu!
Ben bozkır çocuğuyum.
Düşlerimde nisan kokusu,
Dudaklarımda sevda türküsü…
Çıkarın çiçekleri saksılardan.
Yayılsın binbir rengiyle Toroslara.
Toroslar el uzatsın uzaklara.
Ey Anadolu!
Nice yavrun büyüdü bu baharda
Ellerinde nisan çiçekleriyle.
Solmadın, soldurdular.
Bozkırın yüreğine gömdüler.
Unutmadım seni.
Sevgilimsin,
Nisan çiçeğimsin.

[ Çanakkale – 2000 ]