Ninnisiz Ölüm Şiiri - Ozgur Karatekin

Hatırladığım büyülü bir ezgi var
Kulaklarımda çınlayan.
Annemin sesine benziyor
Ninniler söyleyen.
Şimdi,kim bilir,dünyada kaç tane çocuk var?
Aynı ezgiyi duymak isteyen!
Ve düşen bombalar!
Kötü,kötü amcalar
Kendi ninni dinleme haklarını
Şimdiki çocuklara vermiyorlar.
Yıkıyorlar bilimin ve sanatın yaptıklarını.
Kazandığımız her şeyi
Bebeklerin ninni dinleme hasretiyle birlikte
Bilinmezliğe doğru
Gömüyorlar ve
Ve yok ediyorlar.
Çocuklara hediye olarak da
Anlamsız ve donuk bakışlar
Bakışları kalıyor sadece!
Oysa çocuk
Henüz kötülük
Kötülük yapmadı kimseye.
Ve İbni Sina!
Son sözüyle birlikte
İşte yine karşımızda:
'Çözemediğim tek düğüm,ölüm'
Ölümdü sadece! ..