Ninnisi Dağları Dize Getiren Annem

NİNNİSİ DAĞLARI DİZE GETİREN ANNEM

Gülüşü baharı getiren annem
cennet de cehennem de diz çöker önümde
eteklerinden öper çiçekler
hüznün yaprak dökümü

gün olur düşlerimi ay vurur
gün olur yârin zülfü gülüşlerime dokunur
gün olur sevdamın adına fermanlar okunur
gün olur müebbet yemiş hüznümün gergefinde
kan kırmızı karanfil dokunur

ninnisi dağları dize getiren annem
günde
kaç yetim kalır kaç öksüz
düşer önüne perçemleri çiğnenmiş yonca
ölü bir serçe kadar suçsuz günahsız kırılmış gonca,
başakların delirip göğe vurduğu yerde aç susuz
işte bu dert iflâh etmez insanı yer bitirir

annem
bu sevda kederdedir
gayrı şiirler de kesmez acını
gönül dardadır
öfkenin kucağında uyanır sevda
şiir
insanlığın beş para etmediği yerdedir
kanla karanfil işlenir aşkın kaşlarının çatına
sevdalar kanar orta yerinde kavganın
türküler boğulur gözyaşında annelerin
sebebi kimdir nedendir
ilacı kimdedir usta nerdedir
hangi gülde gonca
hangi gönülde bahçedir

gülüşüyle güneşi getiren annem
gözyaşıyla kaç kavgayı bitiren annem
zalimde kin zulümde öfke
yüreğin derya deniz
birazcığı da sende olsaydı keşke
memesi kan içinde
kaç çocuk büyür bilir misin ninnisiz

parmaklarım huysuz
yüreğim tetikte tedirgin
tut ellerimden anne
kalbim
kalemim sektirmesin sevdayı

Mahmut Nazik 29.05.2012 Mersin