Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
çok anlamlı çok güzel bir paylaşım çok kısa olduğu halde çok güzel bir düşündürme var ve tespitler çok yerinde...SAYGILARIMLA...Fırat Sırtlan
kısa şiirinzde, yaşama dair uzun mesajlar buldum Üstad.
tebrikler ve teşekkürler.
saygıyla.
hocam yüreğiniz dert görmesin saygılar
BUGÜN İSTANBULDAKİ İFTAR ÇADIRLARINI ZENGİNLERİN DOLDURDUĞUNU FAKİRLERİN İSE KOVULDUĞUNU DUYDUM. ÇOK ÜZÜLDÜM. BU ÜZÜNTÜNÜN ÜSTÜNE OKUDUĞUM DÖRTLÜĞÜNÜZ TAM BİR BEYAN-I HÂL OLDU. MAALESEF HAKLISINIZ.
HİKAYESİ İSE SİZİN KİMLİK KARTINIZ GİBİ, DUYARLI BİR KİŞİLİK, SORUMLU BİR BÜYÜK, İMANLI BİR YÜREK, YANİ İNSAN GİBİ İNSAN. İYİKİ VARSINIZ.
Nerede dağıtılan bir nimet görsem öndekiler en öndedir
Ne zaman paylaşılan bir külfet görsem en öndekiler en arkadadır
Yoğurdum ekşidir diyen hiç kimse gördün mü şu fani dünyada
Ahlak adına mesafeler o kadar kısalmış ki mutfakla tuvalet arsında.
DEĞERLİ İBRAHİM HOCAM. ŞİİR DE HİKAYESİ DE ÇOK ANLAMLI VE HARİKA. DUYARLI YÜREĞİNİZİ TÜM AKLBİMLE ALKIŞLIYORUM. SELAM VE SAYGILARIMLA...
Günümüzü çok güzel cümlelerle ifade etmişsiniz
Anlattıklarından payı olanlar utansın ne yazıkki
hayatı zorlaştıran insanlar mantar gibi bitmiştir.
candan kutluyorum.selamlar
Yediğimizi, sıçtığımızın yada ne kadar çok yersek o kadar çok sıçacağımızın farkına varabilsek... O vakit sorun çözülecek. Ve her insan bahsettiğiniz o kuyruğun neresinde durması gerektiğini bilecektir. Saygı ve sevgilerimle kutlarım efendim duyarlı yüreğinizi.
Kısa ama çok şeyler ifade eden şiire emek veren yüreği kutlarım. Sevgilerimle esen kalıN!
Bana dokunmayan yılan yaşarsa bin yıl
Beni, seni yaşatmaz bir yıl
Beni, seni düşünerek yarını yanı şama zamanı
Tespit doğru. Tebrikler.
Nerede dağıtılan bir nimet görsem öndekiler en öndedir
Ne zaman paylaşılan bir külfet görsem en öndekiler en arkadadır
Yoğurdum ekşidir diyen hiç kimse gördün mü şu fani dünyada
Ahlak adına mesafeler o kadar kısalmış ki mutfakla tuvalet arsında.
Ne kadar güzel dile getirmişsiniz..ne kadar açık ne kadar nett....fazla söze ne gerek var...işte bu kadar İbrahim Bet..çok güzel kaleminiz keskin olsun...kocaman yüreğimle kutluyorum sizi...yüreğinize sağlık saygılarımla........
Bu şiir ile ilgili 111 tane yorum bulunmakta