Nimet - Ağaç Şiiri - İbrahim Çelikli

Gölyerinde kelek tarlasını
Kumlukta karpuzumuzu beklerdim
çok uzaklardan geçenlere bile
karpuz verirdim
Tokmacıklı Hetanın Ali, kelek istedi,
“-o kalsın emmi ” deyip
nerden-nereye
bir karpuz daha yetiştirdim.

gün geldi dedem
Kumluktaki kumlu karpuz tarlasına
'-takadım yetmeyo çapasına'
diye badem dikti.
baharında bir kese daha
bademle “-Kumluğa” dedi

çücüklerini, kırıp, telef edecekti
'-ne çücüğü len'
'-bu sene gış olmadı' dedi
'-gış dedin mi, don dutacak,
toprak payamın gabığını sıkacak
tav içine işleyecek, ciğesini şişirecek
ciğe kabığını çıtlatacak
da!
senin payam öyle süyecek.'

yol boyunca tafsilatları anlatdı durdu
tarlaya vardığımızda;
bir yandan kahırla emenleri kazdı
sanırsın arzın merkezini ulaşacaktı
bir yandan da;
derin solukla bölünen kelimelerle konuştu

'-bu sene gış gış gibi olmadı,
yağmır-gar suyu
gabığa işleyip barabar don dutacak.
çatlatacak ki süğsün,
aç bakalım senin çukurları,
goduğun-goduk gibi duruyodur,
hinci görürsün.'

o sene kışın,
kış gibi olmadığını
bademlerin don tutup
çatlayamadığını
toprağa gömdüğümüz haliyle kaldığını
“bi dene bile fisirdeyen ”
çücükleyen olmadığını gördük
küçük çekiçle özenle çıtlatıp bademleri,
açtığımız emene yeniden gömdük

“-Harun-u İreşid hazretleri
zağır adamlarıynan gezmeye çıkmış
bakmış pir-i fani adamın biri
toprağı gazar
zeytin ağacı dikerimiş
“-dede” demiş
“seni yaşın varcağı yere varmış
bu ağaçlar ne zaman zeytin verecek de
sen toplayıp yeyecen
ne uğraşıyon boş ver” demiş
“-adam
bak hu ağaçları dedem dikmiş
meyvasını yemek bana nasip oldu
bu dikdiklerimin meyvası da belki
torunlarıma gısmet olu”
Harun-u İreşit
adamlarına işaret ediyo
bi kese altın verdiriyo

ehtiyar; “-bak dedem
dikdiği ağaçların meyvasını görememiş
emme ben daha dikerkene gördüm”
bi kese altın daha
ehtiyar bu sefte de
“-üsdelik iki defa”
deyinşe, barabar

Harun-u İreşit Haziretleri
“-tamam ehtiyar
tamam” deyoru
“-annaşıldı senin gafan,
benim hazineden zengin
bireş da(h) a gonuşursan
beni ifloz etdirece(ksi) n
eh! hadi bana müsaade
ver elini öpeyin dede

ben de hemen böğünden tezi yok
torunnarım uçu
hemen ağaç dikeyin
dedem dikmiş ben yedim
ben de dikeyin
torunnar yesinler
bana hayır düa etsinner”

…..
“-onun uçu; ben dikeyin
siz yeyin
siz de bana düa edin
siz de dikin
torunnarınız yesin
onar da size düa etsin
yövmül gıyamete gadak
memleket ağacınan şenlensin.”

….
“-Peygamberimiz efendimiz
ne buyurmuş,
elinde bi tohum varısa
at toprağa
ecel kapına gelmişise
dermanın da varısa
eşele toprağı, fidan dik,
ağaç olsun!
yeşerdiği mühletçe
meyvasından yeyen
kölgesinde dinlenen
dalına yuva yapan
kesip yakan,
evini yapan
emme adem oğlu
emme gurt-guş
neticede Allahın gulu
nehayet
biteciği sana
“Allah ırazı olsun” deyvidi mi
böyük devlet
kesilmeyen bunar
derde derman bi nimet
gıyamete gadar amel defterine sevap
en hayırlı evlat olsa
gün gelecek göçecek
emme ağaç öyle mi”

….
“-Allah celle celaluh toprak deye,
su deye
niyemet ihsan etmiş,
ötekinner bi yana
insanın dünyada
halk edeceği nimet ne?
Ağaç helbette
beşşikden mezere kadar ağaç
ağaç eli değmeyen bi alet,
ağaçdan feydalanmadığın bi ğün var mı
yok
demek kiyne bu ğadar möhüm,
emme yalan emme essah
hocalar derleri ki…
gışı yaz eden,
yazın güneşine kölge eden
bunarları akıdan,
ağacımış,
demekkiyne deveyne yeddi ğün aşılan
Arabistan Çölleri boşuna değil
ağaç olmayan yerde yamır yağmazımış,
eee n’olcak o zaman
Allah mafaza
Türkler Ortaasyadan neye göşdü? ”

….
“-dalında bi boklu serçe düneyvidiği
böyyük devlet”
“….”
“-ya ibirem efendi
ağaş deyip geşme
bi avış toprağın da varısa
“bismillah” deyip
bi tohum verece(ksi) n,
gerisi Allah kerim
kim öle, kim gala
Allah kayıra,
sebep,

yalınız ki sen, sen ol da
elinden geleni esirgemecen
elini yüdüğün su da olsa
bi nebatın dibine dökecen! ”