Serinliğinde boğazın,
martıları arıyorum.
Gidişinle susmuş çığlıkları çocukların.
Alınmayın dostlar,
gücenmeyin kalemime,
hepiniz çok iyisiniz ama
bu şiir Nilgün'e yazılmıştır...
Balkan'ların güzel kızı
yaraları kapanmamış bir hicrandasın,
bir gözün buğusunda
bir şubat soğuğunda
ıssızlığındasın gecenin..
Herşeyinle insanlarındasın.
Taşımak yüreğinde soluğu bitmiş tümceleri
ve eklemek sabra sensizliğin şiirini.
Gitmek mi zor yoksa kalmak mı?
Gidenlerden bi haberim.!
Sen söyle o zaman biz neyleyelim.?
Sen bir anne,
bir kardeş,
bir candın yüreklerde.
Gidişinle unutmadı atımları kalplerin ismini
ne düştüler dimağlardan ne de hayattan cismini...
Şimdi seyrediyorum İstanbul'un gözlerinde seni
dua için açılan ellerimde
Allah'a ederken zikrimi..
yalnızlığımda bu şehrin
gülüşünü arıyorum
gidişinle durmuş zamanın ilerlemesi..
Yılında yokluğunun
açmayı unutmuş zemherinin gülleri..
alınmayın dostlar
kem laf etmeyin cümlelerime
bu şiir yalnızca
sıcağın unuttuğu
canların buluştuğu
yüreklerin coştuğu
Balkan'ların güzel kızı Nilgün'e yazılmıştır.
bir aşka bir sevdaya değil
bir insana,
bir cana,
bir yüreğe,
temiz bir ruha,
bu şiir sadece Nilgün'e yazılmıştır.!
21 Şubat 2009 / Cumartesi
Abdullah Artaç ArslanKayıt Tarihi : 6.3.2009 12:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bunu da sözlerinizle ifade edersiniz bazen.. Sadece bi şiir Nilgun'e de yazılmış olsa okumaktan çok keyif aldım. Saygilar
Yazan ve yazdıran yüreklere sağlık.İlhamınız bol olsun.Saygılarımla
İşte bir alıntı;
Nilgün
.........
Mert, asil, sade, berrak ruhun...
Göz alıcı endamın,
Aslan yelesi saçların,
Bunların yanına bir de leopar edası.
Erimek mi istiyordum karşında,
Yoksa yok olmak mı?
Kim bilir? kim bilebilir ki...
Yoksa yüreğimden aşağıya doğru inen,
Bir kuş çırpıntısı mı hissettiklerim?
Dostluk mu? arkadaşlık mı? özlem mi?
Vefa mı? deli bir ihtiras mı?
Erişilmez kayalıklarda krizantem çiçeğisin belki.
Ya da ova bağlarında, olmuş bir salkım üzüm.
Susturma ne olur yüreğimi!
Hoyratça aksın, coşkun ırmaklar misali.
Seninle gülerken,
Ya da felsefe yaparken çok kolaydı yazmak.
Hayatımda satırlarımın bu kadar kilitlenmiş olabileceği,
Hiç aklıma gelmezdi.
Seni anlatabilmek bu kadar zorsa...
Yaşamak, yaşamak nasıldır acaba.
............
Alparslan Mazı
TÜM YORUMLAR (3)