Nikfer'de Sevmeler Şiiri - Mehmet Semercio

NİKFER’DE SEVMELER

Buğday taneleri dolup olgunlaştığında,
Kırlanğıçlar çoğaldıkca çoğalır;
Başı yazmalı kızlar kavun toplar.
Üzüm bağları bir başkadır,
Bizim Nikfer'in toprağında.

Harman yerinde çığrışır kadınlar,
Yorgun öküzler döven çeker.
Eğer rüzgarın da gönlü olursa,
Tek tek ayrılır saplarından, taneler,

Kıpkırmızı; kendiliğinden ortadan ayrılmış,
Karpuz kokusu havayı sarar.
Avuç avuç karpuz yer çocuklar;
Saman tozuyla karışmış.

Bağ bozumları da bir başkadır,
Sepet sepet, sele sele üzümler,
Çiğnenir de çinenir...
Önce şıradan sonra da pekmezden,
Arılarla içilir.

Esas iş tütündür.
Tütün namustur; herşeydir.
Onun parasıyla okudu,
Adam olan adamlar.

İşler azalınca durur mu geçler;
Uçurtma uçurur; yaylaya çıkar.
Kozak oynarlar bayramlarda;
Eğlenirler sabahdan akşama...

Bir de yağmur geliverdi mi;
Telaşa bak!
Yağdı mı şiddetli yağar,
Sular birleşince akarsu gibi olur çay.
Ne güzel gelir uzaktan seslenmeler:
"Çay geldi, çay geldi"

İnsanı bir hoş eder;
Bizim Nikfer'deki
Sevmeler...

13.11.2015

MCİO (MEHMET SEMERCİO